Ναι είμαι Έλληνας

Ένα από τα πιο γνωστά βιβλία στρατηγικής στον κόσμο, είναι και αυτό του Σαν Τσου με τίτλο ‘η Τέχνη του Πολέμου.’ Το πολυδιαβασμένο βιβλίο, είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, γραμμένο σε απλή γλώσσα, με πολυσήμαντο, όμως, περιεχόμενο που όσο εμβαθύνεις, βρίσκεις νέο νόημα στα φαινομενικά εύπεπτα τσιτάτα του συγγραφέα.

Η έννοια της πολιτικής και της στρατηγικής, είναι σαφώς συνυφασμένες. Όπως, βέβαια και της επιχειρηματικότητας. Μια καλή επιχειρηματική ιδέα και μια καλή προώθηση, είναι πιθανό να σου εξασφαλίσουν, δεκάδες εκατομμύρια αρκετά να ζήσουν με αυτά, ως και τα εγγόνια σου.

Αντιθέτως, στην πολιτική, όσο καλές ιδέες και να έχεις, δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, ίσα ίσα αν την ασκείς όπως πρέπει, μάλλον θα σε ξοδέψει, αν και θα σου δώσει την εφήμερη αίσθηση της εξουσίας, για ορισμένες στιγμές της ζωής σου.

Η πολιτική είναι λειτούργημα. Οι αρχαίοι Έλληνες, το είχαν αντιληφθεί και είχαν διαμορφώσει θεσμούς τέτοιους, ώστε να μειώνεται όσο το δυνατόν η διαφθορά. Οι σύγχρονοι Έλληνες από την άλλη,  τους διαμόρφωσαν, ώστε να την ενθαρρύνουν ή έστω να μην την καταπολεμούν.

Βέβαια, αυτές είναι σκέψεις ενδόμυχες που συζητάνε λίγο ως πολύ, όλοι, αλλα μόνο μεταξύ τους ή στις παρέες τους, χωρίς όμως να αναφέρονται, όταν γίνεται ο απολογισμός των πράξεων τους.

Η Ελλάδα των δημοσίων υπαλλήλων, του ιδιωτικού τομέα, των κοινωνικών τάξεων, της κρίσης. Η τακτική που ακολούθησε η προηγούμενη κυβέρνηση, ήταν και η σαλαμοποίηση της κοινωνίας, έτσι ώστε διάφορες κοινωνικές ομάδες, να βρεθούν η μια απέναντι στην άλλη.

Το γεγονός αυτό, βοήθησε πρόσκαιρα την κυβέρνηση να χειριστεί κάποιες καταστάσεις, αλλά από την άλλη λειτούργησε σαν μπούμερανγκ, αφού χάθηκε η αίσθηση του συνόλου στην κοινωνία, το οποίο είχε, ολέθριες συνέπειες  για την αγορά με τελική συνέπεια, την ανεξέλεγκτη ύφεση που ζούμε.

Είναι, αλήθεια ένα επίτευγμα κι αυτό. Να διασπάσεις τους Έλληνες, που αν και έχουν στο αίμα τους τη φαγωμάρα, καταφέρνουν να είναι ενωμένοι, λες και τους έχεις κολλήσει μεταξύ τους. Η Ελλάδα, που μόνο η Σικελία ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την οικογενειοκρατία, διασπάστηκε σε πολλά μικρά κομμάτια, που καθορίζονται πρωτίστως από το εισόδημα, αλλά και την δυνατότητα να το εξασφαλίζει κανείς στο μέλλον.

Η πίεση αυτή από την κρίση, λειτούργησε ομαδικά σε συγκεκριμένες μόνο περιπτώσεις. Όπως το κίνημα των Αγανακτισμένων ή η απόσυρση των πινακίδων όταν αυξήθηκε κατακόρυφα το κόστος του σήματος και των ασφαλίστρων. Τελικά, συνεχιζόμενες άστοχες κινήσεις της κυβέρνησης, με κορυφαία όλων την απίστευτη ενέργεια του δημοψηφίσματος, οδήγησε σε μια μεταβατική κυβέρνηση που προέκυψε από την ανάγκη να έχουμε τελικά πρωθυπουργό.

Θα παρατηρήσει κάποιος.. ωραία όλα αυτά τα ξέρουμε. Απο δω και πέρα τι;  Θα λειτουργήσουμε σε καθεστώς συγκυβερνήσεων για τα επομένα χρόνια, τα επονομαζόμενα κι απο πολλούς ως Νεα Μεταπολίτευση; Θα έχουμε μονίμως τις αγορές να ρυθμίζουν τις ζωές μας; Θα μείνουμε τελικά στο ευρώ ή θα διαλυθεί η συνοχή της Ευρωζώνης;

Εξαιρετικά δύσκολα ερωτήματα με δεδομένο τη ρευστότητα των συνθηκών, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά παγκοσμίως. Η απάντηση σε κάθε ερώτημα ριψοκίνδυνη.

Το βασικότερο όμως ερώτημα είναι ένα. Θέλουμε να αλλάξουμε; Αντέχουμε; Μπορούμε..; Τελικά, μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε επιτέλους ποια θέλουμε να είναι η επομένη μέρα για την πατρίδα μας;

Μήπως είναι καιρός να δημιουργήσουμε τις συνθήκες, ώστε να αναπροσαρμοστούν τα οικονομετρικά μοντέλα που ακολουθούνται από τους υπερθνικούς οργανισμούς που συμμετέχουμε; Μήπως, επιτέλους, είναι καιρός να δουλέψουμε προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης Εθνικης Στρατηγικής;

Είναι καιρός να δώσουμε στον κόσμο αυτό μια οπτική διαφορετική. Εφόσον δεν μας αρέσουν όλα όσα γίνονται ή μας επιβάλλονται, ας θεμελιώσουμε την αλλαγή τους. Έχουμε και τη Δύναμη και τη Δυναμική να το κάνουμε.

Για να μπορέσουμε να κάνουμε τους πολίτες του κόσμου αυτού να πουν ότι και οι κάτοικοι της Νάντης.. Ναι είμαι Έλληνας.