Σαν σήμερα πριν 800 χρόνια υπεγράφη η Μάγκνα Κάρτα, για το σεβασμό της ελευθερίας του ατόμου. 

8 αιώνες μετά στην Ελλάδα, η τρομοκρατία που υφίσταται το άτομο από το πολιτικό κατεστημένο, είναι τραγική.

Μόνο φως σε αυτή τη μάχη, οι μεταρρυθμίσεις που αφαιρούν εξουσίες από το πολιτικό σύστημα, μιας και μειώνουν τη γραφειοκρατία που προκαλεί το μεγάλο κράτος, επομένως και τη δυνατότητα του πολιτικού να διορίσει όποιον εκείνος επιθυμεί ή να επηρεάσει αποφάσεις κατά το δοκούν.

Εδώ βέβαια, προκύπτει το ερώτημα... μα κι εγώ πως θα ζήσω; Φοβάμαι. Δεν θα έχω εισόδημα.

Γι'αυτό και πάντα αναφέρω, ότι το μεγαλύτερο μας ζήτημα είναι να ξεριζώσουμε το ΦΟΒΟ μέσα από την καρδιά του συστήματος, μέσα από την ψυχή κάθε φτωχού, κάθε μικρομεσαίου. Γι'αυτό και μεταρρυθμίσεις, όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα που εφαρμόζεται στην Ευρώπη, είναι ο μόνος τρόπος για λιγότερο ΦΟΒΟ.

Γιατί, ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ υπάρχει μόνο όταν ο ΕΝΑΣ μπορεί να αποφασίσει για τις τύχες των πολλών. Όσο λιγότερη απόφαση έχει, για όσο λιγότερους ανθρώπους γίνεται, τότε μόνο οι ΠΟΛΛΟΙ θα προστατευθούν.

Κι αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο θεωρώ εαυτόν οικονομικά φιλελεύθερο.

Πείτε όχι στο ΦΟΒΟ.

Υψηλάντης Τζούρος

Σύμβουλος Επιχειρήσεων

Λύσεις ή ελπίδες. Υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής.

Πολλοί με ρωτούν. Γιατί με τον Κουμουτσάκο;  Ήταν εκτός 'ελληνικού συστήματος' και δεν τον αναγνωρίζει ο κόσμος.

Δεν προέρχεται από κάποιο παραδοσιακό πολιτικό τζάκι, ούτε φαίνεται να έχει υψηλή ευλογία από 'δυνάμεις' εκτός πολιτικού συστήματος. Είναι ένας τεχνοκράτης.

Αυτό ακριβώς είναι και το πολιτικό μήνυμα αυτών των εκλογών που μ'ενδιαφέρει και γι'αυτό το λόγο συντάσσομαι μαζί του. Ακριβώς, λόγω των αποτελεσμάτων αυτού του τεχνοκράτη, Ως εδώ. 
ακριβώς γιατί πρέπει να αλλάξουμε τα πρότυπα με τα οποία διάγουμε τον πολιτικό μας βίο.

Ως εδώ στους ψιθύρους. Ως εδώ στην απαξίωση. Ως εδώ στη μιζέρια ότι τόσο μπορούμε, αυτό είναι το όριο μας.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Η Αττική είναι το σπίτι μου, παρότι ο παππούς μου ήρθε από την Κωνσταντινούπολη, κι όπως όλοι σας, δεν μου αρέσει να βλέπω το σπίτι μου σε κακά χάλια. 

Η Αττική, δυστυχώς είναι σε κακά χάλια, έστω και αν δεν μας αρέσει να το λέμε.

Η Αττική, στην οποία αν μείνεις άνεργος, τρως μπετόν, δεν μου αρέσει. Η ανεργία των νέων είναι σε υψηλότατα επίπεδα και δυστυχώς, κανείς δεν λέει ότι δεν φταίει η απραξία της Περιφέρειας γι'αυτό.

Κι αυτό γιατί κανείς δεν απάντησε στο ερώτημα, 'ποιες είναι οι αρμοδιότητες της Περιφέρειας;'

Κανείς δεν ξέρει. Ουδείς ασχολείται. Το καράβι πάει στον αυτόματο με τιμονιέρη τον ίδιο άνθρωπο δώδεκα χρόνια.

Σεβαστή η προσπάθεια του, αλλά δεν είναι ο κατάλληλος. Υπάρχουν κι άλλοι καλύτεροι.

Η Περιφέρεια, λοιπόν και όχι η Γενική Κυβέρνηση, εκπονεί το Επιχειρησιακό πρόγραμμα της στην αρχή κάθε διαχειριστικής περιόδου εκάστοτε Κοινοτικού Πλαισίου. Αυτό οφείλει ανάλογα τα δεδομένα που υπάρχουν να το επικαιροποιεί. Μικρή υποσημείωση... το πρόγραμμα της Περιφέρειας Αττικής, έχει να επικαιροποιηθεί από το 2006.

Μα θα μου πει κάποιος τι μπορεί να κάνει το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα μιας Περιφέρειας;

Αναφέρω λοιπόν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η Περιφέρεια Αττικής, έδωσε δεκάδες εκ/μύρια ευρώ για να γίνει η ανάπλαση του Πεδίον του Άρεως. Χωρίς προοπτική για το μετά, χωρίς πρόβλεψη για μια χρήση. Απλά πετάξαμε από το παράθυρο χρήματα, μη ενδιαφερόμενοι για το τι θα γίνει αύριο σε αυτό το Πάρκο.

Αυτό δυστυχώς σήμερα , έχει γίνει κέντρο παραβατικότητας και μικροεγκληματικότητας.

Πολλές και δεκάδες αυτά τα παραδείγματα κατασπατάλησης και κακής διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων.

Η πρόταση μας είναι διαφορετική και γι'αυτό το λόγο έθεσα υποψηφιότητα. 

Ως συντάκτης του σχεδίου Αναβίωσης του Ιστορικού Κέντρου και σύμβουλος επιχειρήσεων, αντιλαμβάνομαι πλήρως τι σημαίνει αδιαφορία για τις υποδομές. Ο Γιώργος Κουμουτσάκος και ο συνδυασμός μας, προτείνει βασικές λύσεις και θέτει τέρμα στα προβλήματα.

Αντί να δίνουμε χρήματα σε αναπλάσεις για πλατείες, προτείνουμε να δώσουμε χρήματα σε βελτίωση των άδειων εγκαταλελειμμένων κτιρίων της Αθήνας και της Αττικής, σε χρήσεις όπως:

1. Ερευνητικά Εργαστήρια, ώστε να μείνουν οι επιστήμονες στη χώρα και να μη φύγουν από αυτή. Η γνώση θα γίνει πατέντα, αυτή ανταγωνιστικό πλεονέκτημα και συνεπώς η βιομηχανία θα μπορέσει να έχει πάλι έδρα την Ελλάδα.
2.  Κέντρα στήριξης της επιχειρηματικότητας με μόνιμες δομές. Οι άνεργοι που δεν μπορούν να απορροφηθούν από τον Ιδιωτικό ή Δημόσιο Τομέα, θα έχουν σε αυτά τα γραφεία τη δυνατότητα να έχουν μια έδρα για να δημιουργήσουν τη δική τους μικρή ή μεγάλη επιχείρηση μελλοντικά. Τα γραφεία αυτά προτείνουμε να τους δοθούν δωρεάν ή έστω με μικρό αντίτιμο, αφού δεν έχουν όλοι τη δυνατότητα να ενοικιάσουν γραφεία και να προβούν στα έξοδα που απαιτούνται για τη δημιουργία επιχείρησης. 
3. Κοινωνικοί ξενώνες. Είναι απαράδεκτο για μια κοινωνία να έχει ανθρώπους να κοιμούνται στο δρόμο. Οι νόμιμοι πολίτες της χώρας αυτής, πρέπει να έχουν υπόψιν τους, ότι η Πολιτεία αυτή, μπορεί να σταθεί στο πλευρό τους, αν κάτι δεν πάει στη ζωή τους. Νοιαζόμαστε για την επανένταξη λοιπόν! Αλλά και πέραν αυτού, με την ίδια ακριβώς ενέργεια, βελτιώνουμε την τουριστική εικόνα της Περιφέρειας συνολικά. 
4. Στεγασμένοι χώροι στάθμευσης. Μια πολύ ακριβή και δύσκολη επένδυση για ιδιώτη, η οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια της Περιφέρειας και να δώσει καλύτερο κυκλοφοριακό, μεγαλύτερα πεζοδρόμια άρα ευεξία για τους κατοίκους, τους περαστικούς, αλλά και τους τουρίστες. 

Αυτές είναι μερικές από τις προτάσεις μας. Αυτές είναι οι λύσεις μας. 

Με απλό, πρακτικό και ουσιώδη τρόπο, στοχεύουμε στη ρίζα των προβλημάτων, καθιστώντας σαφές, ότι δεν είναι κανενός άλλου δουλειά, οι αναπτυξιακές προοπτικές μιας Περιφέρειας, η οποία δυστυχώς, ενώ έχει τον Παρθενώνα και τον Ναό του Ποσειδώνα, τις Στήλες Ολυμπίου Διός, αλλά και το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, φθίνει συνεχώς τουριστικά και οικονομικά. 

Γι'αυτό, στηρίζω Κουμουτσάκο, γι'αυτό συντάσσομαι με τις λύσεις, όχι τα προβλήματα. 

Η Αττική πρέπει να αλλάξει πρόσωπο, κατά 180 μοίρες. Στηρίξτε μας. Μπορούμε καλύτερα.

Υψηλάντης Τζούρος

Σύμβουλος Επιχειρήσεων

Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος για τον Κεντρικό Τομέα της Περιφέρειας Αττικής

Μαυρομματαίων 16, Αθήνα, Πεδίον του Άρεως, ΤΚ 106 82

Τηλ: 2130158759 - 6909398282

email: tzourosypsilantis@gmail.com 

Fb:Ypsilantis Tzouros , Twitter: Ypsilantistz


Στιγμές από την Εκστρατεία

 Με την Αντωνία Οικονόμου, την Λαμπρινή Στέφου και την Έμιλία Μπαλάση στο γραφείο μου, εθελόντριες για την εκστρατεία.

 Αφιερώσεις και ευχές από την Αντωνία. Ευχαριστώ πολύ!!!

 Με το Λάμπρο Χαβέλα, φίλο και δημοσιογράφο.

 Σε επίσκεψη μου στο Υπουργείο Οικονομίας - Οικονομικών.

Με τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς, συνθέτη του Ύμνου της Νέας Δημοκρατίας.

 Με την Κατερίνα Παπακώστα, στο Γήπεδο του Παννεληνίου στην ομιλία του Γιώργου Κουμουτσάκου που προλόγισε ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

 Με τον Μανώλη Κεφαλογιάννη στην παρουσίαση της Ολομέλείας των ΕΚΟ.

Αυτή η ομορφιά ΔΕΝ είναι σε κρίση (ή αλλιώς: Θες να βιώσεις ή να ζήσεις;)

Πολλές φορές με ρωτάνε. 'Μα γιατί αναρτάς συνέχεια τη φράση: Αυτή, η ομορφιά ΔΕΝ είναι σε κρίση;'.

Τους απαντώ. Η διαπίστωση ότι αυτή η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, μια πάλη για το αύριο και προφανώς το -δυσκόλως κερδισμένο - σήμερα, είναι τελικά το μόνο που προσδίδει την ωριμότητα για να βιώσουμε την καθημερινότητα μας. 

Και γράφω, βιώσουμε κι όχι ζήσουμε γιατί θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά. Μπορεί, οι δυο αυτές λέξεις να είναι συναφείς, αλλά δεν έχουν για μένα το ίδιο νόημα. 

Το να βιώνεις, σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι, ενώ το να ζεις σημαίνει ότι απλά ταξιδεύεις μέσα στο ποτάμι του χρόνου. 

Social media. Φροϋδες ελπίδες ή Αληθινό Εργαλείο; Ένας απλός χρήστης σχολιάζει.

Ο τίτλος του άρθρου, σε παραπέμπει σε ένα λάβρο κείμενο που θα κατακεραυνώσει, όσους δεν ακολουθούν τους κανόνες του παιχνιδιού, καταστρατηγώντας  κάθε έννοια άμιλλας και υγιούς ανταγωνισμού. Κι όμως, στον έρωτα και στον πόλεμο - όπου πόλεμο δες τον αγώνα για ενεργοποίηση χρηστών και δημιουργίας μιας ζωντανής κοινότητας γύρω από την εταιρεία και το brand - δεν υπάρχουν όρια.

Πολλές φορές, η πίεση για κέρδος και αποτέλεσμα, οδηγεί, τον εκάστοτε επαγγελματία στο να επιλέγει μεθόδους, όχι και τόσο ‘τίμιες’, όπως το να πληρώσει κάποιες εταιρείες για να του δημιουργήσουν ψεύτικη κίνηση στην επαγγελματική σελίδα του στο facebook, το twitter ή και άλλες πλατφόρμες ή ακόμα και να ‘στήσει’ διαγωνισμούς με ψεύτικους νικητές, ώστε να πάρει μερικά like παραπάνω, από τον  ανταγωνιστή του.     

Κι όμως, οι μέθοδοι αυτές, είναι αναχρονιστικές και αδικούν τελικά το Brand και τη δυναμική που μπορεί να αναπτύξει.  Η εποχή του digital και της γνώσης, ήρθε και δε θα φύγει.  

Ο άνθρωπος, περνά από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης, στην εποχή της Γνώσης, μια που οι μέθοδοι ανάλυσης και χρήσης εργαλείων μέτρησης και εστίασης, που χρησιμοποιεί το ψηφιακό marketing, είναι καθαρά έντασης γνώσης και όχι κεφαλαίου ή κάποιου άλλου συντελεστή παραγωγής.  

Η εποχή μας δημιουργεί ζωντανές ψηφιακές κοινότητες γύρω από συγκεκριμένη  θεματολογία ή brands, οι οποίες  μπορούν να λειτουργήσουν εκθετικά, μια που ο εκάστοτε χρήστης ασκεί επιρροή στο δικό του δίκτυο ‘φίλων’ με τελικό αποτέλεσμα τη δύναμη ενός εργαλείου καθαρά word of mouth.

Θυμηθείτε. Το δίκτυο ‘φίλων’ μου δέχεται υψηλής ποιότητας, επιρροή από μένα, μιας που είτε με γνωρίζει είτε έχει δεχτεί ότι είμαι ‘συμβατός’ και άρα αποδέχεται ώς κοινή ‘αλήθεια’ αυτά που λέω ή ‘μου αρέσουν’. 

Προφανώς, ο κάθε χρήστης αντιδρά με το δικό του τρόπο, αποδεχόμενος ή μή, τη ‘δήλωση μου’, αλλά η αντίδραση του είναι μετρήσιμη, μιας και υπάρχουν και τα εργαλεία για να γίνει αυτό, αλλά και πειράματα που λειτουργούν προς τη βελτίωση των εργαλέιών. 

Έρευνα, στόχος, διαδικασία, αποτέλεσμα. Τέσσερις βασικές έννοιες του marketing που η Ελλάδα, δείχνει να αγνοεί χρόνια τώρα και γι’αυτό έχει και τα αποτελέσματα που έχει ως brand.

Στη χώρα μας, αγνοούμε τι σημαίνει έρευνα αγοράς ή ακόμα και ερωτηματολόγιο. Ελάχιστοι επιχειρηματίες θέλουν να επενδύσουν ή κατανοούν την ανάγκη της έρευνας, η οποία θα τους επιτρέψει να στοχοθετήσουν το κοινό τους. Προτιμούν να πληρώνουν, ‘εταιρείες’ για να τους δημιουργούν ιστοσελίδες και ‘ειδικούς’ για να τους προωθούν από εργαλεία που και οι ίδιοι ακόμα θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν με την ίδια αποτελεσματικότητα, αφού ούτως ή άλλως, κανείς δεν συνδέει το ROI (Return on Investment) με την ενέργεια που κάνει και τα χρήματα που δαπανά.   

Κοινώς, μπορεί να πλήρωσες  την τέλεια ιστοσελίδα, αλλά ξέχασες να δεις αν αυτή τελικά σου ανεβάζει το τζίρο, ή έστω την αναγνωρισιμότητα του brand σου.

Η έρευνα, θα δώσει προφανώς συγκεκριμένους αποτελέσματα, τα οποία θα πρέπει συνεχώς να επαναξιολογούνται και να επαναπροσδιορίζονται. Από αυτά τα αποτελέσματα, μπορούμε να εξάγουμε τους στόχους της επιχείρησης, οι οποίοι προφανώς θα συνάδουν με την ταυτότητα αυτής, και να αποφασίσουμε τη διαδικασία που θα ακολουθήσουμε για να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η δημιουργία ενός ισχυρού και πραγματικού ιστού ‘φίλων’ είναι το πρώτο και βασικό βήμα. Αναζητήστε τους brand ambassadors που θα σας δώσουν υψηλής ποιότητας αναγνωρισιμότητα και θα σας κάνουν αποδεκτό στο δίκτυο αυτών.

Δώστε τους, πραγματικό υλικό και στηριχτείτε σε αληθινά γεγονότα. Μια πολύ καλή συνταγή επιτυχίας, είναι να μετατρέψετε το real σε digital. Αν π.χ. έχετε ένα ξενοδοχείο, ωθήστε τους πελάτες σας να σας γράψουν κριτικές στο tripadvisor, αλλά μη μείνετε μόνο εκεί. Ζητήστε τους τα facebook ή twitter account τους, για να μπορείτε να κρατήσετε επαφή και να δημιουργήσετε μια κοινότητα γύρω από το brand του ξενοδοχείου σας.  

Οι ευχαριστημένοι πελάτες σας, είναι οι πρώτοι και καλύτεροι πρεσβευτές σας. Αυτοί θα δημιουργήσουν την κοινότητα που θα σας επιτρέψει να έχετε αληθινό και όχι ψεύτικο και πρόσκαιρο αποτέλεσμα.

Μη στρέφεστε στο να διεκδικήσετε την συμπάθεια, την κολακεία ή τη στήριξη από ‘ειδικούς’ ή ‘διάσημους’ που θα σας ανεβάσουν πρόσκαιρα, στην εκτίμηση αυτών που δεν σας ξέρουν. Τελικά, αυτό ίσως λειτουργήσει και αρνητικά για την επιχείρηση σας, μιας που ο χρήστης θα ασχοληθεί μαζί σας μόνο λίγα ‘ψηφιακά’ δευτερόλεπτα και έπειτα θα ατονίσει το ενδιαφέρον του, αφού το brand στην περίπτωση αυτή, δεν θα είναι η επιχείρηση σας, αλλά ο ‘ειδικός’ ή ο ‘διάσημος’.

Δώστε λόγο στους χρήστες να ασχοληθούν με το brand σας, κερδίζοντας από αυτό. Η δημιουργία των άμεσων δικτύων πώλησης, μας έδειξε ότι η εποχή της έντασης κεφαλαίου πέρασε ήδη ανεπιστρεπτί κι ότι οσονούπω έρχεται η εποχή του ‘εκδημοκρατισμού της επένδυσης’.

Κι αν η έκφραση αυτή σας φαίνεται άγνωστη και καθόλου οικεία, ψάξτε λίγο για τις crowd funding πλατφορμες, δείτε τι είναι αυτές, και θα με θυμηθείτε, μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι η σχέση που περιγράφει καλύτερα το διαδίκτυο και την εποχή μας, είναι η ‘win - win’ και το ‘value for money’.

Προσφέρετε υπηρεσίες με ψυχή, προσδίδοντας στην εταιρική σας ταυτότητα, στοιχεία προσωπικής σύνδεσης.

Αυτά τα όλίγα. Καλή αντάμωση! Με Μάγιας ή χωρίς.. 

Greece Going Forward

A trip to the opportunities of Greece. Entrepreneurship, Innovation, Tradition.
We can and we will do it.

Παρακαλώ ως προς τη στήριξη και τη δημοσιότητα προς την προσπάθεια αυτή.

Η Ελλάδα μπορεί. 

Φοροδιαφυγή. Μια πράξη με πολλές παραμέτρους.

Κι όμως η Ελλάδα μπορεί, αρκεί να σταματήσει να κοιτά ως το δάχτυλο της. 

Αυτό που χρειάζεται είναι μια αναδρομολόγηση των ροών χρήματος, ώστε να αποκατασταθούν όποιοι θρόμβοι έχουν δημιουργηθεί μέσα στο σύστημα. 

Η έλλειψη ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, είναι σαφές ότι θα τις οδηγήσει και σε φοροκλοπή, γι'αυτό και είναι ζωτικής σημασίας να ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζώ

ν και να δοθεί ρευστότητα στις επιχειρήσεις, ώστε να εξασφαλιστούν ομαλές συνθήκες και να πάψουν κι οι τελευταίες δικαιολογίες μη τήρησης των νόμιμων διαδικασιών.

Αυτό το κανάλι διανομής ρευστότητας σε συνδυασμό με την ένταξη των λειτουργικών δαπανών των επιχειρήσεων και την ηλεκτρονική τιμολόγηση, σε όποια επιδότηση του ΕΣΠΑ προκηρύσσεται από εδώ κι εμπρός, είναι ικανές συνθήκες για να δώσουμε λύση και όχι μόνο να φωνάζουμε ή να κριτικάρουμε ο ένας τον άλλο, χορεύοντας όλοι μαζί το Χορό του Ζαλόγγου.

Χρειαζόμαστε λιγότερες φωνές, περισσότερη δουλειά κι επιτέλους.. καλύτερη επικοινωνιακή διαχείριση. Αν μη τι άλλο, η τουριστική σεζόν, έχει 12 μήνες.. όσους και ο χρόνος.

Ένα γράμμα προς τον Γιάννη Βαρουφάκη

Μερικές φορές αναρωτιέμαι.. Αναρωτιέμαι, γιατί υπάρχει τόση απόσταση από την πραγματικότητα και ορισμένοι άνθρωποι την απεκδύονται πλήρως. Αναρωτιέμαι, γιατί κοιτούν πάντα τους απέναντι, ενώ θα πρέπει πρώτα να κοιτούν τον καθρέφτη.

 Αλήθεια, οι οικονομολόγοι και διαχειριστές fund που μιλάνε για την Ελλάδα που τελείωσε, γιατί δεν πείθουν τους πελάτες τους να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά μερικά ομόλογα στο 12% της αξίας τους και να τα διαγράψουν;

Δεν είναι προφανές, ότι η έστω και μερική ελάφρυνση του χρέους θα είχε μια αξία για τα υπόλοιπα που θα κρατούσαν στα χέρια τους, αφού αυτομάτως οι οίκοι αξιολόγησης θα ήταν υποχρεωμένοι, βάσει του καταστατικού τους, να ανεβάσουν την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας κι επομένως, να ενεχυριάζουν οι κάτοχοι τους, τα ομόλογα αυτά,  σε μεγαλύτερη αξία για να πάρουν ρευστότητα;

Τελικά, γιατί δεν γίνεται επιτέλους λόγος για την κοινότητα της οποίας τυχαίνει να είμαι κι εγώ μέλος, αυτής δηλαδή των οικονομολόγων και τις ευθύνες που έχει αυτή έναντι των πολιτών; Μήπως, ξεχάσαμε ότι η οικονομία είναι μόνο η καταγραφή της πραγματικής ζωής των ανθρώπων;