Αυτή η ομορφιά ΔΕΝ είναι σε κρίση (ή αλλιώς: Θες να βιώσεις ή να ζήσεις;)

Πολλές φορές με ρωτάνε. 'Μα γιατί αναρτάς συνέχεια τη φράση: Αυτή, η ομορφιά ΔΕΝ είναι σε κρίση;'.

Τους απαντώ. Η διαπίστωση ότι αυτή η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας, μια πάλη για το αύριο και προφανώς το -δυσκόλως κερδισμένο - σήμερα, είναι τελικά το μόνο που προσδίδει την ωριμότητα για να βιώσουμε την καθημερινότητα μας. 

Και γράφω, βιώσουμε κι όχι ζήσουμε γιατί θεωρώ ότι υπάρχει διαφορά. Μπορεί, οι δυο αυτές λέξεις να είναι συναφείς, αλλά δεν έχουν για μένα το ίδιο νόημα. 

Το να βιώνεις, σημαίνει να αντιλαμβάνεσαι, ενώ το να ζεις σημαίνει ότι απλά ταξιδεύεις μέσα στο ποτάμι του χρόνου. 

Κι αν αυτό δεν σας κάνει για να σας δικαιολογήσει τη φράση που αναρτώ, παραθέτω ένα παράδειγμα. 

Ας υποθέσουμε ότι σου έτυχε κάτι άσχημο στη ζωή σου. Κάτι που σε πλήγωσε ή που σου άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα. 

Έχεις την επιλογή, είτε να το δεχτείς ως γεγονός και να προχωρήσεις παρακάτω, κρατώντας την εμπειρία από αυτό, ώστε να μην σου συμβεί κάτι αντίστοιχο ή να συνεχίσεις να μεμψιμοιρείς και να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να προστατεύσεις τον εαυτό σου, από την πιο σκληρή των κριτικών. Την αυτοκριτική.

Η επίγνωση, όμως, είναι αποτέλεσμα της γνώσης και της εμπειρίας. Αυτή βοηθά να περπατήσουμε σε μονοπάτια που οδηγούν στο φως και να αποφύγουμε αυτά που κατρακυλούν στο σκοτάδι. 

Κι η θύμηση ότι γύρω μας, έχουμε ένα όμορφο κόσμο κι ότι ζούμε σε μια ηλιόλουστη χώρα, είναι τελικά και μια κλωτσιά στα πισινά, ένα ξύπνημα για να οδηγηθούμε στην επίγνωση ότι δεν πεθάναμε. Έτσι, με τη συνειδητοποίηση ότι ζούμε, το αμέσως επόμενο λογικό βήμα, είναι η επιλογή. 

Θες να βιώσεις ή να ζήσεις;

Και η επιλογή είναι εκεί. Για όλους μας. Κι είναι καιρός να την κάνουμε, είτε υπάρχουν δυσκολίες, είτε όχι. Ακόμα κι αν η αδικία κερδίζει το δίκαιο, τούτη τη στιγμή, καταπώς φαίνεται. Αυτό είναι μια πρόσκαιρη κατάσταση που θα αλλάξει από εμάς μόνο. 

Θυμηθείτε. Σ'αυτό τον κόσμο, δεν φοβάται το φως το σκοτάδι, αλλά το σκοτάδι το φως. 

Ας γίνουμε λοιπόν το φως. Ας σπάσουμε τη μιζέρια που πείσαμε τον εαυτό μας, ότι μας αξίζει. Αυτός εδώ, ο λαός έχει το φως στο αίμα του, άλλωστε, βάσει και της επικρατέστερης ετυμολογίας για την προέλευση του ονόματος μας.

Κι αν καμιά φορά το ξεχνάμε, ας θυμόμαστε όλοι μας αυτή τη μικρή φράση.

'Αυτή η ομορφιά ΔΕΝ είναι σε κρίση'. 

Τότε θα είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στη μικρή, δική μας, καθημερινή Επανάσταση. Χρόνια πολλά Ελλάδα μου. Χρόνια πολλά και καλά για την τιμημένη αυριανή γιορτή μας.

Υ.Γ. Το παρόν κείμενο αφιερώνεται στις δύσκολες στιγμές καθενός μας, συμπεριλαμβανομένου και εμού, προφανώς. Είθε να μας δώσει λίγο κουράγιο παραπάνω.

Υψηλάντης Τζούρος

Σύμβουλος Επιχειρήσεων