Φίλες και φίλοι, η συμμετοχή μου στις εκλογές αυτές έχει σαν βάση τη διάθεση για προσφορά στην κοινότητα που μεγάλωσα. Η πίστη στις δυνατότητες μου, η όρεξη μου για δουλειά, αλλά και η εμπειρία μου στη διαχείριση αναπτυξιακών προγραμμάτων με οδήγησε στο να συμμετέχω στην εκλογική διαδικασία, ώστε να προσφέρω τις γνώσεις μου από ένα αιρετό αξίωμα στην κοινότητα μου. Πιστεύω ακράδαντα, ότι το κέντρο αυτής της πόλης, μπορεί να γίνει καλύτερο, πιο φιλόξενο στους κατοίκους του, να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στους επισκέπτες του.
Μπορεί να γίνει μια ζωντανή κοινότητα. Ένα χωριό μέσα στην πόλη.
Η αμισθί συνεργασία μου, όσον αφορά τα οικονομικά στοιχεία και τη χρηματοδότηση των προτεινόμενων παρεμβάσεων, στη μελέτη Record Athens του Δήμου της Αθήνας για το ιστορικό κέντρο με έκανε να ελέγξω απόψεις και προβληματισμούς που είχα ανέκαθεν για την κοινότητα μου και να τις μορφοποιήσω τελικά σε απόψεις, σε προτάσεις και βιώσιμες λύσεις.
Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, τα φαινόμενα προαστιοποίησης που συνδέονται έντονα με την παγκοσμιοποίηση και την επιβολή ξενόφερτων προτύπων στην Ελλάδα και δη την Αθήνα, αλλά και η οικοδομική ανάπτυξη που χρηματοδότησε η πιστωτική επέκταση, όσο το σύστημα ακόμα λειτουργούσε ομαλά, άλλαξαν την ανθρώπινη σύνθεση στο ιστορικό κέντρο της πόλης, αλλά και τις περιοχές γύρω από αυτό σε μεγάλη, μάλιστα, ακτίνα.
Η Αθήνα σαν έννοια μεγάλωσε, απλώθηκε πέρα από τα όρια της. Η πόλη απέκτησε χαρακτηριστικά μητρόπολης. Κάτοικοι της μετεγκαταστάθηκαν σε περιοχές σαν το Κορωπί, την Κάντζα, ακόμα και στο Δήμο Χαλκίδας και Κορίνθου, καθώς, η ραγδαία βελτίωση των μετακινήσεων από και προς αυτές τις περιοχές με τη δημιουργία του προαστιακού και την περαιτέρω ανάπτυξη του μετρό, έκαναν εφικτές τέτοιες μετακινήσεις.
Δεδομένης όμως της συνεχούς ανάπτυξης των προαστίων, το κτιριακό απόθεμα και εν γένει η γη του κέντρου της πόλης σταδιακά απαξιώθηκε, πράγμα το οποίο συμβαίνει μέσα από μία σειρά διαδικασιών όπως η φυσική φθορά των κτιρίων, η υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος, η αποχώρηση των μεσαίων στρωμάτων προς τα προάστια με συνέπεια την πτώση των τιμών και των ενοικίων.
Οι χαμηλές όμως τιμές, σε συνδυασμό με την κεντρική θέση των περιοχών αυτών, προσέλκυσαν μετανάστες και εν γένει χαμηλά κοινωνικο-επαγγελματικά στρώματα που είτε ενοικίασαν είτε επιδίωξαν να αποκτήσουν την πρώτη τους κατοικία στις περιοχές αυτές. Το φαινόμενο αυτό, σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί εντάσεις σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και προσδίδει αρνητική εικόνα για τις περιοχές αυτές με αποτέλεσμα να μειώνεται περαιτέρω η επιθυμία εγκατάστασης ή/και παραμονής των λιγότερο ανεκτικών κατοίκων στις περιοχές αυτές.
Η αρνητική αυτή εξέλιξη, η εγκατάλειψη, όπως επίσης και η πλημμελής συντήρηση του κτιριακού αποθέματος, καθιστούν τις επενδύσεις στις περιοχές αυτές εξαιρετικά επισφαλείς, πράγμα που οδηγεί τις τράπεζες και τους υπόλοιπους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς να αποφεύγουν πλέον τη χορήγηση δανείων για βελτίωση του κτιριακού αποθέματος σε κατοίκους ή/και σε ιδιοκτήτες ακινήτων των περιοχών αυτών.
Έτσι, λοιπόν γίνεται σαφές ότι για να μην προχωρήσουμε στην επόμενη φάση του φαινομένου που είναι η πλήρη απαξίωση των περιοχών αυτών, χρειάζονται ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αστικής ανάπλασης, ώστε να επαναπροσδιοριστούν οι χρήσεις γης, η δόμηση των περιοχών, αλλά και το τελικό απόθεμα κτιρίων που θα οδηγήσει προσφορά και ζήτηση κτιρίων σε ισορροπία.
Ο Δήμος Αθηναίων προχώρησε σε παρεμβάσεις, που μερικές από αυτές είναι η πλατεία Λαρίσης, το πάρκο Μεϊντάνη Κουκακίου, η πλατεία Τράιμπερ, το πάρκο Ριζάρη, η οδό Δεληγγιάνη και Ψηλορείτη, η οδό Κανάρη, η βιοκλιματική αναβάθμιση της περιοχής του Ψυρρή, η κατεδάφιση του κτιρίου του ΝΑΤ, που θα διαμορφώσει την 1η πλατεία (1,2 στρέμματα) στο ιστορικό κέντρο της πόλης μετά από 150 ολόκληρα χρόνια. Τελικό αποτέλεσμα, αυτών των παρεμβάσεων είναι η συνολική έκταση πρασίνου στο 1ο Δ.Δ. να φτάνει τα 19,1 στρέμματα.
Μάλιστα, οι παρεμβάσεις αυτές ακολουθούνται από την ολοκλήρωση των μελετών για την αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, Ευριπίδου, Σοφοκλέους, Πειραίως, Αθηνάς και της περιοχής γύρω από το Εθνικό Θέατρο που περιλαμβάνει βιοκλιματικές παρεμβάσεις, διαδρομές πεζών, ενοποιήσεις πρασίνου. Στην ίδια περιοχή εξελίσσεται ο διαγωνισμός για την πλατεία Θεάτρου και την οδό Μενάνδρου.
Όμως, πέραν αυτών και των τόσων άλλων έργων του Δήμου, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομική κρίση δε θα εξαφανιστεί από τη μια μέρα στην άλλη. Οι εποχές δε γυρνάνε πίσω στο παρελθόν, δε μπορούν να επαναληφθούν δοκιμασμένες λύσεις του παρελθόντος, όπως πολλοί προτείνουν. Οι εποχές πάνε μόνο μπροστά, οι εξελίξεις τρέχουν, οι κοινωνίες αλλάζουν.
Είναι σαφές ότι την μετακίνηση των κατοίκων προς τα προάστια, ακολουθούν οι εμπορικές και βιοτεχνικές χρήσεις. Είναι βέβαιο, ότι το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας και των τραπεζών που δημιουργήθηκε με το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης παραμένει, με τις προβλέψεις της πιστωτικής επέκτασης για την ελληνική οικονομία να παραμένουν αρνητικές για τα επόμενα 2 χρόνια.
Η αίσθηση της ασφάλειας ολοένα και θα μειώνεται σε δρόμους με λιγότερα φώτα καταστημάτων να τον φωτίζουν, λιγότερο κόσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους και άδεια κτίρια δημόσιων υπηρεσιών που αποκεντρώθηκαν. Η επανακατοίκηση του κέντρου έχει σαν βασική προϋπόθεση, τη δημιουργία της αίσθησης της ασφάλειας στους κατοίκους, τους επισκέπτες της περιοχής, τους επαγγελματίες.
Έτσι, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη μας τα παραπάνω δεδομένα, οφείλουμε να δώσουμε βιώσιμες λύσεις για την προσέλκυση επενδύσεων στο κέντρο της Αθήνας . Οφείλουμε να προτείνουμε και να διεκδικήσουμε τη δημιουργία πάρκου καινοτομίας στην περιοχή του ιστορικού κέντρου που θα φέρει στην περιοχή νέους σε ηλικία, αλλά και εμπειρίες από το κέντρο ανθρώπων και επιχειρήσεων. Η εγκατάσταση αυτών των επιχειρήσεων θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, μετακίνηση της κατοικίας των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις αυτές στην περιοχή του κέντρου. Μάλιστα, πρέπει να τονίσουμε ότι καθώς, οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις καινοτομικού χαρακτήρα είναι συνήθως νέοι, το προφίλ τους ταιριάζει με το χαρακτήρα ήπιας τουριστικής ανάπτυξης που έχει λάβει τα τελευταία χρόνια η περιοχή του ιστορικού κέντρου.
Μια ακόμα λύση είναι η συνεργασία με την πολιτεία για την προώθηση των αντίστοιχων διαταγμάτων για την αλλαγή χρήσης στις περιοχές του ιστορικού κέντρου και τη δημιουργία μικρών ξενώνων νεανικού χαρακτήρα, ώστε να χρησιμοποιηθούν οι αχρησιμοποίητοι όροφοι, αλλά και η συνεργασία με τουριστικούς φορείς για την αύξηση του συνεδριακού τουρισμού και γενικά του τουρισμού εξειδικευμένης στόχευσης. Εδώ, πρέπει να τονιστεί η ήδη μεγάλη προσπάθεια του Δήμου και της Εταιρείας Τουριστικής και Οικονομικής Ανάπτυξης Αθηνών στον τομέα αυτό.
Τελευταίο, αλλά ίσως και πιο σημαντικό βήμα, είναι η συνεργασία με την πολιτεία και η διεκδίκηση σε αρκετές περιπτώσεις από αυτή, της καλύτερης φύλαξης των συνόρων, της ενίσχυσης της αστυνόμευσης του ιστορικού κέντρου, καθώς και της ολοκλήρωσης της μετεγκατάστασης των ΟΚΑΝΑ σε νοσοκομεία. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας στα προβλήματα αυτά, η πολιτεία οφείλει να συνδράμει στις βοηθητικές, προς την κοινωνία, δράσεις του Δήμου και να τα επιλύσει, προτού η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.
Μπορεί να γίνει μια ζωντανή κοινότητα. Ένα χωριό μέσα στην πόλη.
Η αμισθί συνεργασία μου, όσον αφορά τα οικονομικά στοιχεία και τη χρηματοδότηση των προτεινόμενων παρεμβάσεων, στη μελέτη Record Athens του Δήμου της Αθήνας για το ιστορικό κέντρο με έκανε να ελέγξω απόψεις και προβληματισμούς που είχα ανέκαθεν για την κοινότητα μου και να τις μορφοποιήσω τελικά σε απόψεις, σε προτάσεις και βιώσιμες λύσεις.
Τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια, τα φαινόμενα προαστιοποίησης που συνδέονται έντονα με την παγκοσμιοποίηση και την επιβολή ξενόφερτων προτύπων στην Ελλάδα και δη την Αθήνα, αλλά και η οικοδομική ανάπτυξη που χρηματοδότησε η πιστωτική επέκταση, όσο το σύστημα ακόμα λειτουργούσε ομαλά, άλλαξαν την ανθρώπινη σύνθεση στο ιστορικό κέντρο της πόλης, αλλά και τις περιοχές γύρω από αυτό σε μεγάλη, μάλιστα, ακτίνα.
Η Αθήνα σαν έννοια μεγάλωσε, απλώθηκε πέρα από τα όρια της. Η πόλη απέκτησε χαρακτηριστικά μητρόπολης. Κάτοικοι της μετεγκαταστάθηκαν σε περιοχές σαν το Κορωπί, την Κάντζα, ακόμα και στο Δήμο Χαλκίδας και Κορίνθου, καθώς, η ραγδαία βελτίωση των μετακινήσεων από και προς αυτές τις περιοχές με τη δημιουργία του προαστιακού και την περαιτέρω ανάπτυξη του μετρό, έκαναν εφικτές τέτοιες μετακινήσεις.
Δεδομένης όμως της συνεχούς ανάπτυξης των προαστίων, το κτιριακό απόθεμα και εν γένει η γη του κέντρου της πόλης σταδιακά απαξιώθηκε, πράγμα το οποίο συμβαίνει μέσα από μία σειρά διαδικασιών όπως η φυσική φθορά των κτιρίων, η υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος, η αποχώρηση των μεσαίων στρωμάτων προς τα προάστια με συνέπεια την πτώση των τιμών και των ενοικίων.
Οι χαμηλές όμως τιμές, σε συνδυασμό με την κεντρική θέση των περιοχών αυτών, προσέλκυσαν μετανάστες και εν γένει χαμηλά κοινωνικο-επαγγελματικά στρώματα που είτε ενοικίασαν είτε επιδίωξαν να αποκτήσουν την πρώτη τους κατοικία στις περιοχές αυτές. Το φαινόμενο αυτό, σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί εντάσεις σε ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και προσδίδει αρνητική εικόνα για τις περιοχές αυτές με αποτέλεσμα να μειώνεται περαιτέρω η επιθυμία εγκατάστασης ή/και παραμονής των λιγότερο ανεκτικών κατοίκων στις περιοχές αυτές.
Η αρνητική αυτή εξέλιξη, η εγκατάλειψη, όπως επίσης και η πλημμελής συντήρηση του κτιριακού αποθέματος, καθιστούν τις επενδύσεις στις περιοχές αυτές εξαιρετικά επισφαλείς, πράγμα που οδηγεί τις τράπεζες και τους υπόλοιπους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς να αποφεύγουν πλέον τη χορήγηση δανείων για βελτίωση του κτιριακού αποθέματος σε κατοίκους ή/και σε ιδιοκτήτες ακινήτων των περιοχών αυτών.
Έτσι, λοιπόν γίνεται σαφές ότι για να μην προχωρήσουμε στην επόμενη φάση του φαινομένου που είναι η πλήρη απαξίωση των περιοχών αυτών, χρειάζονται ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αστικής ανάπλασης, ώστε να επαναπροσδιοριστούν οι χρήσεις γης, η δόμηση των περιοχών, αλλά και το τελικό απόθεμα κτιρίων που θα οδηγήσει προσφορά και ζήτηση κτιρίων σε ισορροπία.
Ο Δήμος Αθηναίων προχώρησε σε παρεμβάσεις, που μερικές από αυτές είναι η πλατεία Λαρίσης, το πάρκο Μεϊντάνη Κουκακίου, η πλατεία Τράιμπερ, το πάρκο Ριζάρη, η οδό Δεληγγιάνη και Ψηλορείτη, η οδό Κανάρη, η βιοκλιματική αναβάθμιση της περιοχής του Ψυρρή, η κατεδάφιση του κτιρίου του ΝΑΤ, που θα διαμορφώσει την 1η πλατεία (1,2 στρέμματα) στο ιστορικό κέντρο της πόλης μετά από 150 ολόκληρα χρόνια. Τελικό αποτέλεσμα, αυτών των παρεμβάσεων είναι η συνολική έκταση πρασίνου στο 1ο Δ.Δ. να φτάνει τα 19,1 στρέμματα.
Μάλιστα, οι παρεμβάσεις αυτές ακολουθούνται από την ολοκλήρωση των μελετών για την αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής της Ομόνοιας, Ευριπίδου, Σοφοκλέους, Πειραίως, Αθηνάς και της περιοχής γύρω από το Εθνικό Θέατρο που περιλαμβάνει βιοκλιματικές παρεμβάσεις, διαδρομές πεζών, ενοποιήσεις πρασίνου. Στην ίδια περιοχή εξελίσσεται ο διαγωνισμός για την πλατεία Θεάτρου και την οδό Μενάνδρου.
Όμως, πέραν αυτών και των τόσων άλλων έργων του Δήμου, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η οικονομική κρίση δε θα εξαφανιστεί από τη μια μέρα στην άλλη. Οι εποχές δε γυρνάνε πίσω στο παρελθόν, δε μπορούν να επαναληφθούν δοκιμασμένες λύσεις του παρελθόντος, όπως πολλοί προτείνουν. Οι εποχές πάνε μόνο μπροστά, οι εξελίξεις τρέχουν, οι κοινωνίες αλλάζουν.
Είναι σαφές ότι την μετακίνηση των κατοίκων προς τα προάστια, ακολουθούν οι εμπορικές και βιοτεχνικές χρήσεις. Είναι βέβαιο, ότι το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας και των τραπεζών που δημιουργήθηκε με το ξέσπασμα της δημοσιονομικής κρίσης παραμένει, με τις προβλέψεις της πιστωτικής επέκτασης για την ελληνική οικονομία να παραμένουν αρνητικές για τα επόμενα 2 χρόνια.
Η αίσθηση της ασφάλειας ολοένα και θα μειώνεται σε δρόμους με λιγότερα φώτα καταστημάτων να τον φωτίζουν, λιγότερο κόσμο να κυκλοφορεί στους δρόμους και άδεια κτίρια δημόσιων υπηρεσιών που αποκεντρώθηκαν. Η επανακατοίκηση του κέντρου έχει σαν βασική προϋπόθεση, τη δημιουργία της αίσθησης της ασφάλειας στους κατοίκους, τους επισκέπτες της περιοχής, τους επαγγελματίες.
Έτσι, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη μας τα παραπάνω δεδομένα, οφείλουμε να δώσουμε βιώσιμες λύσεις για την προσέλκυση επενδύσεων στο κέντρο της Αθήνας . Οφείλουμε να προτείνουμε και να διεκδικήσουμε τη δημιουργία πάρκου καινοτομίας στην περιοχή του ιστορικού κέντρου που θα φέρει στην περιοχή νέους σε ηλικία, αλλά και εμπειρίες από το κέντρο ανθρώπων και επιχειρήσεων. Η εγκατάσταση αυτών των επιχειρήσεων θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, μετακίνηση της κατοικίας των εργαζομένων από τις επιχειρήσεις αυτές στην περιοχή του κέντρου. Μάλιστα, πρέπει να τονίσουμε ότι καθώς, οι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις καινοτομικού χαρακτήρα είναι συνήθως νέοι, το προφίλ τους ταιριάζει με το χαρακτήρα ήπιας τουριστικής ανάπτυξης που έχει λάβει τα τελευταία χρόνια η περιοχή του ιστορικού κέντρου.
Μια ακόμα λύση είναι η συνεργασία με την πολιτεία για την προώθηση των αντίστοιχων διαταγμάτων για την αλλαγή χρήσης στις περιοχές του ιστορικού κέντρου και τη δημιουργία μικρών ξενώνων νεανικού χαρακτήρα, ώστε να χρησιμοποιηθούν οι αχρησιμοποίητοι όροφοι, αλλά και η συνεργασία με τουριστικούς φορείς για την αύξηση του συνεδριακού τουρισμού και γενικά του τουρισμού εξειδικευμένης στόχευσης. Εδώ, πρέπει να τονιστεί η ήδη μεγάλη προσπάθεια του Δήμου και της Εταιρείας Τουριστικής και Οικονομικής Ανάπτυξης Αθηνών στον τομέα αυτό.
Τελευταίο, αλλά ίσως και πιο σημαντικό βήμα, είναι η συνεργασία με την πολιτεία και η διεκδίκηση σε αρκετές περιπτώσεις από αυτή, της καλύτερης φύλαξης των συνόρων, της ενίσχυσης της αστυνόμευσης του ιστορικού κέντρου, καθώς και της ολοκλήρωσης της μετεγκατάστασης των ΟΚΑΝΑ σε νοσοκομεία. Δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας στα προβλήματα αυτά, η πολιτεία οφείλει να συνδράμει στις βοηθητικές, προς την κοινωνία, δράσεις του Δήμου και να τα επιλύσει, προτού η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη.
